---

Oprichtingsdatum: 29 juni 1543

Naam van de oprichter (s): Sebastián de Belalcázar

Historisch overzicht:

De geschiedenis van Caloto begint vanaf de tijd van de Spaanse verovering, kort nadat Sebastián de Belalcázar er niet in was geslaagd om persoonlijk de Paéz-indianen te onderwerpen die in de Tierradentro-regio woonden, in het departement Cauca. Eerder had Belalcázar zijn kapiteins opgedragen een stad te stichten die "bij het maken van de grens een paradeplaats was met veel bezetting door kapiteins en soldaten" om Popayán te verdedigen.

Het bevel van Belalcázar werd op 29 juni 1543, na de stichting van Neiva, uitgevoerd door kapitein Juan de Cabrera door dezelfde officier.

Twintig jaar gingen niet voorbij totdat Caloto werd vernietigd door de woede van paéces en pijaos. De inspanningen van de veroveraars om het inheemse grondgebied van Páez te bezetten, gingen echter door, ondanks het verzet dat ze tegenstonden.

De door Belalcázar geïnitieerde taak wordt op zich genomen door de Adelantado Don Gonzalo Jiménez de Quesada die, in april 1562, zijn toestemming geeft aan kapitein Domingo Lozano om nog een expeditie te ondernemen.

In dit avontuur faalde Lozano, het grootste deel van zijn soldaten werd vernietigd. Door deze omstandigheid moest hij, als hij terugkeerde naar Santa Fe, zichzelf uitrusten met een groot aantal soldaten en wapens.

In december 1562 keerde Lozano terug naar het land der landen.

Volgens het verslag van de rondreizende kroniekschrijver en antropoloog uit de 16e eeuw, Fray Pedro de Aguado, verklaarde het bevel aan Lozano: ´´Wanneer de straf was volbracht en het land met de grond gelijk werd gemaakt, zou een stad worden bevolkt waar de soldaten die, bij het straffen goddeloosheid van de landen, ze waren een tijdje bezig.

Caloto Viejo

Na talrijke wisselvalligheden stichtte Domingo Lozano de nieuwe stad met de naam San Vicente Ferrer de los Paéces of ´´Caloto Viejo´´, op 3 januari 1563, niet ver van de plaats waar Sebastián de Belalcázar werd verslagen, op een plateau tussen de rivieren Paez en Tóez.

De welvaart en het belang van deze stad was zo groot dat het een geschil verdiende tussen de burgerlijke en kerkelijke regeringen, tussen het aartsbisdom het nieuwe koninkrijk en het bisdom Popayán; tussen het koninklijk hof van Santa Fé en het koninklijk hof van Quito.

De paéces waren niet blij met de vestiging van een Spaanse bevolking op het grondgebied van inheemse heerschappij. Om deze reden vroegen ze Domingo Lozano herhaaldelijk dat de indringers de plaats verlaten als de enige voorwaarde om de vrede te kunnen bezegelen.

Niet gehoord door de Spanjaarden, besloten de inboorlingen in 1573 de stad La Plata aan te vallen, totdat deze volledig was verwoest.

De gebeurtenis dwong de gouverneur van Popayán, Sancho García de Espinar, om op expeditie te gaan om de inheemse bevolking te onderwerpen. De harde straffen die werden opgelegd aan de rebellen, deden hen wraak nemen en vernietigden opnieuw de ´´Spaanse bevolking´´ van Caloto, zodra de expeditieleden waren teruggekeerd naar Popayán.

Reizende stad

Op bevel van de Spaanse kroon moest de stad worden herbouwd, zonder de vervolging waaraan ze was onderworpen door de landen die met de Pijaos zijn geassocieerd, of de natuurlijke bedoeling van haar inwoners om te ontsnappen aan het gevaar dat hen bedreigde, wat een zwaarwegend ongemak was. groter om af te zien van het veroverings- en kolonisatievoorstel.

Caloto werd een wandelende stad, door de bergachtige en steile paden van Cauca sinds de derde fundering, gemaakt door kapitein Hernando Arias de Saavedra op het Páez-plateau aan het einde van 1579, met de naam San Juan del Huila .

Naarmate het beleg van de vijanden voortduurt, worden andere overdrachten een verplichting, zoals we hieronder zullen zien:

10 januari 1582. Ze wordt overgebracht naar de Caloto Mines Seat met de naam "Nueva Segovia de Caloto", een opdracht die wordt uitgevoerd door kapitein Arias de Saavedra zelf.

15 oktober 1585 Verplaatst naar de Quinayó-vallei, in de provincie Los Tunibíos, door Arias de Saavedra.

27 augustus 1587. Verplaatst naar de rechteroever van de Rio Palo, nabij Cali, door kapitein Lorenzo de Paz Maldonado.

Opgemerkt moet worden dat de stad van de Quinayó-vallei niet volledig werd geëvacueerd. Door verschillende omstandigheden bleven sommige inwoners, meestal mestizo, erin. Degenen met Spaans bloed gingen de nieuwe stichting aan de oevers van de Río Palo bewonen, op zo'n manier dat de stad in twee delen werd verdeeld: Caloto Arriba en Caloto Abajo, waarin de zetel van de regering was gevestigd.

Later verwoestte de Indianen het bovenste deel, het duurde niet lang voordat ze het onderste deel aanvielen, zonder grote schade maar met nederlagen en vele doden voor de rebellen, in 1592.

De nieuwe dagen van onderwerping tegen de rebellen, dit keer ondernomen door kapitein Pedro de Velasco, bepaalden het einde van de belegeringen en vernietiging van de inboorlingen.

Maar andere bedreigingen zouden met de tijd komen, de onenigheden tussen de eigen inwoners van de stad.

Na onaanvaardbare claims van enkele inwoners onder leiding van kapitein Francisco de Mariones en Esteban de Miranda, die ernaar streefden autonomie te verwerven en vooral te genieten van privileges, werd de stad uiteengereten.

Sommigen gaan zich vestigen in de zogenaamde ´´Mato de Moñones´´ die zich bevond op de plaats van San Esteban de la Quebrada de los Bermejales, zonder toestemming van enige autoriteit en met hun bezittingen en beroemde relikwieën van de stad.

Anderen met de leiding en leiding van Don Nicolás Pérez, vastbesloten om in de legitimiteit van de stad te blijven, brachten de door Mariones gestolen relikwieën terug naar hun plaats van herkomst, nadat ze voor hen waren vertrokken op een nachtelijke expeditie naar de Quebrada de los Bermejales.

Ondanks de verworvenheden van Pérez en andere collega's die in de legitimiteit bleven, konden ze zich niet temperen aan de heersende situatie en "de hoop verliezend de stad in zijn oude wezen te zien, ging iedereen ervan weg".

Zoals sommige historici in hun verhalen suggereren, vond de beweging van die rest van de inwoners die trouw was aan de legitimiteit plaats in 1596 en, zich realiserend dat ze de Mariones niet konden ontmoeten in de Quebrada de Bermejales, zou het kunnen dat ze Caloto op de site hebben opgericht. die vandaag bezet.

Het bevel voor deze beweging werd uitgevaardigd door de kapitein voor de bestraffing van de inheemse bevolking die Caloto Abajo aanviel, op dat moment luitenant-gouverneur van Nueva Segovia de Caloto, Don Pedro de Velasco. Het bevel voor deze overdracht werd uitgevoerd door kapitein Juan Moreno.

Voortzetting van de verschillen tussen de twee bolwerken van wat de oude stad op de plaats van de Palo-rivier was, komt overeen met de luitenant-generaal van gratie en composities, Don Policarpo del Pando, om de partijen te bezoeken en een dergelijke situatie op te lossen.

Om tot eenheid te komen, beveelt hij dat ´´alle inwoners van Caloto verhuizen´´ naar de plaats waar de stad nu staat, en daarom had dit in het koloniale protocol in het jaar 1714 moeten worden bevestigd.





De gemeente Caloto ligt ten noorden van het departement Cauca en heeft een territoriale uitbreiding van 26.931,62 hectare, op een hoogte van 1.100 meter. Boven zeeniveau zijn de coördinaten: 30 ° 01 noorderbreedte 76 ° 25 westerlengte van de meridiaan van Greenwich

Grenzen van de gemeente:

Noord: met de gemeente Villa Rica, Puerto Tejada en Guachené.

Zuid: met de gemeenten Santander de Quilichao en Jambalo.

Oost: met de gemeenten Corinto en Toribio.

West: met de gemeenten Santander de Quilichao en Villa Rica.



Totale uitbreiding: 397,21 Km2

Uitbreiding stedelijk gebied: 234,68 hectare

Uitbreiding landelijk gebied:

Hoogte van de gemeentelijke zetel (meter boven zeeniveau): 1050 Mts

Gemiddelde temperatuur: 25 ° C

Referentieafstand: 81 km van de stad Popayán en 43 km van de stad Cali.

Economie

In de gemeente Caloto is de landbouwsector degene die het hoogste aantal banen genereert (50,1%), gevolgd door de industrie die 15,3% creëert van de totale banen die in de gemeente worden gegenereerd, de door de staat gecreëerde werkgelegenheid is 12,1%



Hoewel de gemeente verschillende bedrijventerreinen heeft met 66 gevestigde bedrijven, is de arbeidsparticipatie van mensen in de sector niet gestegen sinds de industrieën bevestigen dat ze geen gekwalificeerde arbeidskrachten kunnen vinden om in dienst te nemen, dus is het belangrijk om de bevolking op te leiden en te doen. overeenkomsten voor de industrie om lokale arbeidskrachten in dienst te nemen.



De Sugar Mills zijn een andere bron van banencreatie sinds ze land kwamen kopen of huren en de vroegere kleine en middelgrote producenten tegen lonen in pachters of arbeiders veranderden, waardoor met name de productie en het landbouwaanbod van de gemeente werden verminderd.



Rijwegen:

TOTALE WEGEN IN DE GEMEENTE 195 km Er is ongeveer 50,0 km aan penetratie- en ruiterwegen in het tussenliggende en bovenste deel. Er is 45 km soepele verharding in de gemeente, waarvan 85% in goede staat, 10% in redelijke staat en 5% in slechte staat. 60% van het onderhoud wordt uitgevoerd door de gemeente.



Bevestigd in de gemeente zijn er 125 km, waarvan 8,4% in goede staat, 63,3% in redelijke staat en 28,4% in slechte staat. 90% van het vlakke gebied heeft toegangswegen, hoewel sommige geen technische specificaties hebben en geen onderhoud hebben. De grootste moeilijkheid doet zich voor in het deel van de berg waar nog steeds trottoirs zijn zonder toegang tot de weg en met ruiterpaden die behoorlijk steil en moeilijk begaanbaar zijn, vooral in de winter.



Het openbaar vervoer wordt voornamelijk verzorgd door 2 gelegaliseerde bedrijven en enkele privévoertuigen die aan dit bedrijf zijn gewijd, de gevestigde routes zijn Caloto - Santander, Caloto - Crucero de Guali - Guachene en Caloto - La Y, naar de andere paden is het moeilijk om de service omdat de vraag niet erg hoog is en de toestand van de wegen regelmatig is.





Toeristische plekken:

Parken Hacienda Japio, Hacienda Pílamo, La Chorrera del Indio, Piedra Grande Beach, Río Palo Stranden

Natuurreservaten: Semana Santa Grande en Chiquita

---